Wiersze z tomiku Magnitudy zmierzchów powstały w 2022 roku, w czasie pobytu autora w areszcie śledczym w Szczecinie. Są rezultatem jego trwającej dziesiątki lat fascynacji twórczością Władysława Włocha i kolejną próbą przekonania się, na ile zrozumiał technikę twórczą tego poety i w jakim stopniu jest w stanie sam ją zastosować.

Podobno w warstwie opisowo-plastycznej wierszy można dostrzec czytelne klimaty późnej twórczości Zdzisława Beksińskiego jeśli tak, jest to zamierzony efekt.

Czy chciałbyś w każdym momencie panować nad swoimi myślami? Reagować na daną sytuację dokładnie tak, jak chcesz, a nie tak, jak pokierują Tobą emocje? Odkryć, skąd się wzięły Twoje nawyki i myśli destrukcyjne?

Klucz do tego, jak to zrobić, odnajdziesz w tej książce.

Klucz. Początek to pierwsza publikacja Adriana Błaszczyszyna, która jest wstępem do świata świadomości. Następna będzie opowiadać o początkach pracy ze świadomością.

Tkanina nieba to zbiór wierszy, w których ogromną rolę odgrywa przyroda, a nadzwyczaj wrażliwy na piękno i mający niezwykłą zdolność do zmysłowego odbierania natury i kosmosu podmiot liryczny snuje refleksje na temat życia, śmierci, przemijania, samotności, smutku, miłości i bliskości z drugim człowiekiem.

Uczuciowość, zmysłowość opisów, niedomówienia i szczerość zawarte w lirykach sprawiają, że ich treść przejmuje odbiorcę do głębi, a słowa wnikają w jego duszę, poruszają jej najczulsze struny oraz skłaniają do podjęcia rozważań na temat tego, co doczesne, i tego, co wieczne.

Ton emocjonalny wpisany w wiersze sprawia, że odbiorca daje się wprowadzić w wyobrażoną krainę pełną łagodności, spokoju i ciepła, miłosnego oddania. Postawa ja lirycznego wydaje się być bardzo atrakcyjna na tle współczesnej poezji polskiej.

Joanna Ślósarska, profesor Katedry Teorii Literatury Uniwersytetu Łódzkiego

Tymon, podobnie jak inne dzieci, wchodzi w skomplikowany świat dorosłych i poznaje życie poprzez pryzmat własnych doznań.

W bajce o agencie Słońca młodziutki Promyczek zostaje wysłany na Ziemię, ponieważ wydarzyło się tam coś złego i trzeba to sprawdzić.

Książkę ilustrowała Katarzyna Rzędzian.

Barbara Gibbs-Swiderski urodzona w Warszawie, mieszka w Wiedniu. W roku 1992 pod pseudonimem Ewa Dan wydała zbiór opowiadań o losach polskich emigrantów zatytułowany Scena złudzeń. Jest autorką licznych artykułów prasowych publikowanych niegdyś pod tymże pseudonimem w polskim tygodniku Prawo i Życie oraz w wydawanym w Wiedniu miesięczniku Polonika.

W wierszach o dzieciach i dla dzieci ukazuje prosty, lecz pełen emocji świat doznań młodziutkiego człowieka wchodzącego w realizm życia. W jej bajkach fantazja przeplata się z rzeczywistością, która nie zawsze bywa pozytywna.

Lęki, fobie, stany depresyjne, rozgoryczenie utratą miłości bądź kogoś bliskiego, czy strach przed wojną nie są obce współczesnej rzeczywistości. Rozpościerając ramiona, uciekamy w świat nikomu innemu nieznany, odnajdując swój własny bezpieczny i unikatowy zakątek. Choć krusi i delikatni niczym origami, mimo wszystko wciąż uparcie brniemy do przodu. Ile nam starczy sił?. (autor o wojnie orgiami)

Marek Guzowski autor trzech tomików wierszy: nic ciekawego (2021), wyprzedaż czasu (2022) i najnowszego wojna origami. Czerpie natchnienie ze stymulacji obcowania z różnorodnością form i doznań, ufając swoim zdolnościom percepcyjnym w procesie tworzenia koherentnego obrazu osadzonego podskórnie. Poezja jest w tym wypadku zaledwie jego odzwierciedleniem.

Historia niedoszłego pierwszego polskiego rapera ukazana w krzywym jak nogi piłkarza zwierciadle.

Krzysztof Skiba

Rok 1991. Dolar jest dwudziestoletnim początkującym muzykiem marzącym o sławie i wyrwaniu się ze swojego miasta, w którym niewiele się dzieje. Rzuca szkołę i razem ze swoimi najlepszymi kumplami zakłada pierwszą rapową kapelę w Polsce. Bohater, pomimo że dotychczas nie słuchał rapu, od razu obwołuje się jego królem. Jednak droga na szczyt nie jest prosta. Chłopaków rozpraszają nieustanne imprezy, poza tym Dolar ma problem z napisaniem tekstów, które muszą być przecież życiowe, uliczne, bezkompromisowe, czyli zupełnie inne niż te, które można usłyszeć w radio czy telewizji. Kiedy mają w końcu kilka kawałków, decydują się na atak na Jarocin na tym bowiem festiwalu zaczynało kariery wiele polskich kapel. Bez kolejki wdzierają się na scenę przesłuchań, przeciągają występ i nawet udaje im się porwać publiczność. Niestety nie przechodzą do finału. Mimo to się nie poddają i szukają jeszcze jednej możliwości zaistnienia na jakimś dużym koncercie. I ten ostatni występ, wraz z laureatami Jarocina, będzie wielkim sprawdzianem, czy Polska jest już gotowa na Króla Rapu.

Powieść przybliża świat początku lat dziewięćdziesiątych, bez smartfonów, internetu i portali społecznościowych w czasach szalejącego kryzysu ekonomicznego, inflacji, gdzie bardziej liczyła się przyjaźń, lojalność i dobra energia niż pieniądze.

Zastanawiałeś się kiedyś nad tym, co się dzieje z rzeczami, których nikt już nie chce?

Może mają swój świat, w którym są szczęśliwe?

A może w tym drugim świecie są smutne i stęsknione za właścicielem?

Niechciejkowo to historia odrzuconego misia. Trafił on do krainy rzeczy porzuconych i chciał wrócić do poprzedniego miejsca, w którym żył.

Jest to również opowieść o nowych przyjaźniach i ciekawej przygodzie, poruszająca w delikatny sposób problematykę szybkiego zastępowania starych przedmiotów nowymi.

Zbyt cicha namiętność to opowieść o spełnionej miłości i niemożliwej do zaspokojenia tęsknocie. Udając się w podróż przez wspomnienia, autor dokumentuje związek dwojga ludzi: ich sprawy codzienne, czułe gesty, słowa i myśli, wyprawy na praskie cmentarze, do wiedeńskich muzeów i do polskich szpitali, gdy inne plany przekreśliła choroba. Ta książka to przede wszystkim intymna rozmowa z ukochaną. Pisarz odmalowuje swój prywatny świat z onieśmielającą szczerością, nie po to jednak, by wystawić go na pokaz, ale żeby utrwalić i nie zapomnieć, żeby dzięki prawdziwemu zmyśleniu znów znaleźć się przy miłości swojego życia. Książkę polecić można każdemu, kto doceni poruszającą lekturę o tym, co znaczy kochać w chwilach radosnych i przyjemnych, we wspólnych trudach i bólu, a także kiedy tej najbliższej osoby fizycznie nie ma już obok.

Moja droga do Boga to opowieść kobiety, która jako młoda dziewczyna szukała swej drogi poprzez próbowanie wszystkiego, co oferuje ten świat. Wydarzenia w jej życiu doprowadziły ją do tego, że żyła w wielkiej ciemności i była totalnie oddzielona od Boga. On jednak cały czas walczył o nią i po latach dotknął jej serca w niesamowity sposób.

Historia ta pokazuje nam, jak Bóg chroni każdego z nas i wyciąga z najgorszego bagna po to, aby uratować nas przed zatraceniem i jeziorem ognistym.

Najczęściej nie do śmiechu to zbiór sześciu opowiadań, w których narratorem jest mężczyzna (wykształcony, erudyta, matematyk/fizyk, niespełniony literat) z problemami psychicznymi (łagodna psychoza), opisujący swoje zauroczenia/platoniczne miłości do spotykanych kobiet, z reguły młodszych: raz jest to autorka opowiadania o życiu codziennym z mężem schizofrenikiem (konkurs literacki organizowany przez szpital psychiatryczny, w którym oboje zdobywają nagrody); raz barmanka w szpitalu, do którego chodzi na terapię; raz uczennica, której udziela korepetycji z fizyki i matematyki (wyobraża sobie, że jest Johannem Wolfgangiem von Goethem, a ona Ulriką von Levetzow, ostatnią miłością poety); raz córka kolegi szkolnego spotkana na zjeździe w rocznicę zdania matury (wspomina lata szkolne, kolegów, profesorów, liceum w Nysie, wygłasza na tym spotkaniu wykład matematyczny - dosłownie!).

Opowiadanie piąte to minidziennik narratora opisuje swoją fascynację kobietą spotkaną na przystanku, dygresje o literaturze, kinie. Ostatnie opowiadanie za autorem: opis zdarzeń zaistniałych w naszym mieście w przyszłości Wrocław w latach 2050 -2060.

Jest to druga, po "Aberracjach" książka Waldemara Kubasa, wydana nakładem Pana Wydawcy.

Etap edukacji wczesnoszkolnej jest bardzo ważnym etapem w rozwoju emocjonalnym dziecka. Poradnik o emocjach związanych z wkroczeniem dziecka w świat szkolny jest przeznaczony dla pedagogów oraz rodziców i opiekunów dzieci, a także dla wszystkich zainteresowanych wiedzą na temat emocji, został napisany w bardzo przejrzysty i komunikatywny sposób.

To od nas nasze dzieci uczą się wielu zachowań tych właściwych oraz niepożądanych. My dorośli nie zawsze wiemy, jak reagować i higienizować własne emocje i uczucia. Często niewłaściwie interpretujemy i zbyt gorąco reagujemy na zachowania naszych dzieci. Może warto popularyzować wśród rodziców i nauczycieli postawę otwarcia. Powinniśmy w takich sytuacjach zrozumieć, że nie ma złych i dobrych emocji, albowiem wszystkie emocje są nasze i mamy prawo je odczuwać. Treści zawarte w Plecaku emocji są takim drogowskazem, jak rozmawiać, jak interpretować oraz jak szanować marzenia, plany i emocje drugiego człowieka oraz jakie zastosować praktyki uważności do odnalezienia dobrych rozwiązań pedagogiczno-terapeutycznych.

[] poradnik wpisuje się w aktualne potrzeby pedagogiczno-społeczne i może stanowić atrakcyjną i merytorycznie poprawną propozycję nie tylko dla wymienionych adresatów, ale także sugerowałabym, by rozpowszechnić go wśród szerszego grona odbiorców. [] treści [] zredagowane są w sposób logicznie spójny, przejrzysty i komunikatywny. [] z tej wiedzy mogą z dużym zyskiem dla siebie skorzystać wszyscy, których zainteresuje problematyka emocji i budowania dobrych relacji. (z recenzji dr Małgorzaty Karwowskiej wykładowcy akademickiego, pedagoga specjalnego, logopedy, terapeuty)

Dyskretny urok tenisa Jacka luby to bogato ilustrowana historia tenisa, z historycznymi zdjęciami i dobrymi opisami.

Sam autor tak pisze o swojej książce we Wstępie:

Nie było moim zamiarem stworzenie kompendium wiedzy o tenisie, choć nie brak tu uporządkowanych faktów, a sam indeks osób liczy kilkaset pozycji. Chodziło mi raczej o przedstawienie naszej gry jako istotnego elementu europejskiej i nie tylko cywilizacji i obyczajowości, podane w formie gawędy, lekkim i przystępnym językiem []. Pragnąłem wreszcie przybliżyć postaci przynajmniej niektórych wielkich mistrzów. Również jako ludzi, nie tylko tenisistów. Jeśli uważny Czytelnik doszuka się nieścisłości w przedstawianych faktach, proszę o wyrozumiałość, w myśl włoskiej maksymy: anche se non e vero, e ben detto nawet jeżeli to nieprawda, dobrze zostało opowiedziane.

Jacek Luba bardzo kompetentnie i interesująco oprowadza nas po świecie tenisowym od jego narodzin do współczesności i świetnie charakteryzuje najważniejsze postaci z ich zaletami oraz przywarami. Byłem zaskoczony jego rolą w świecie sędziowania oraz pozostawionym przez niego śladem na Roland Garros żeby dowiedzieć się, o co chodzi, trzeba koniecznie przeczytać tę lekko napisaną, fascynującą książkę.

Wojciech Okoński, Prezes Zarządu GK ROBYG S.A.

Pikantny żart i prześmiewcze ujęcie ludzkich spraw, charakterystyczne dla tego rodzaju poezji, są obecne i w wierszach umieszczonych w Limerykach. Dozwolone od lat osiemnastu Michała Ksawerego Malawskiego. Nonsensowne gry słowne zarówno rozbawią czytelnika, jak i skłonią go do myślenia.

Michał Ksawery Malawski rocznik 1959. Z zawodu ekonomista, analityk finansowy i doradca, z czterdziestoletnim doświadczeniem w pracy dla polskich rządów oraz przedsiębiorstw z kraju i z zagranicy.

Na oparach adrenaliny to historia prawdziwa. Autor wiedzie nas przez swoje życie naznaczone emigracją, pracą w obcym kraju, ciężką chorobą, codziennym zmaganiem się z nią, upadkami i wzlotami, pozytywnymi, ale i toksycznymi relacjami międzyludzkimi.

Jest rok 2013, kiedy Dawid wyjeżdża do Niemiec w poszukiwaniu lepszej perspektywy finansowej. I kiedy wszystko powoli zaczyna się układać praca, mieszkanie, znajomi pojawiają się niepokojące dolegliwości zdrowotne, stan Dawida tak szybko się pogarsza, że błyskawicznie ląduje on w szpitalu. Po kilku dniach, po szczegółowych badaniach lekarze stawiają diagnozę: stwardnienie rozsiane. I tu zaczyna się walka walka z samym sobą, ze swoimi słabościami, myślami, z fizycznością, codziennością, z otoczeniem, z barierą językową i z systemem opieki zdrowotnej.

To opowieść, która całkowicie pochłania czytelnika. Burzliwe losy Dawida, jego życiowa postawa w codziennych zmaganiach z chorobą to autentyczny przykład, że można wygrać, być szczęśliwym i żyć normalnie, pomimo tak wielu przeciwności oraz ograniczeń wynikających z choroby. Wszystko bowiem zależy od nas samych.

Dawid Orlean od 10 lat mieszka w Niemczech. Nie lubi monotonii, ale też bardzo ceni sobie ciszę i spokój. Fascynuje go trudność w nauce języków obcych. Sport uprawiany w dzieciństwie ukształtował jego silny charakter.

Lubi czytać książki o różnej tematyce, najbardziej ceni publikacje wnoszące mądre przesłanie do życia.

Od kiedy choroba wykluczyła go z życia zawodowego, bardzo dużo czasu poświęcił na naukę języka niemieckiego oraz na napisanie tej właśnie książki.

Czy istnieje psie niebo? Jakie ono jest i jak się tam dostać? Te pytania nurtują Pana Kejka, który w pewną środę, zupełnie nieoczekiwanie budzi się w schronisku miejscu całkowicie mu obcym i nieprzyjaznym. W niczym nie przypomina ono domu jego opiekunki Pani Krysi, która jeszcze dzień wcześniej tak przyjemnie smyrała go za uchem i dzieliła się z nim jajecznicą na bekonie. Bez jej troski i dotyku psie życie staje się bardzo smutne. Dni mijają monotonnie, a jedynym jasnym punktem są inne psy towarzysze niedoli. Pan Kejk nie traci jednak nadziei i czeka na swoją opiekunkę, która przecież obiecywała, że zawsze będą razem. Może odeszła do swojego nieba i nie zabrała go ze sobą? Czy uda mu się odnaleźć psie niebo i spotkać Panią Krysię?

Pan Kejk. W poszukiwaniu psiego nieba to ciepła i wzruszająca historia psiaka, która pokazuje, że wszystkie psy zasługują na to, żeby mieć swojego człowieka, choć nie wszyscy ludzie zasługują na to, aby mieć swojego psa.

Niczyje jest listowną rozmową dwóch dotąd nieznanych sobie osób. Głównymi bohaterami są Marta i Tomasz, którzy swoją znajomość opierają na słowie pisanym w ten sposób również się poznają. W listach poruszają tematy ogólnospołeczne, bliskie nam i bliskie naszym sercom, ale też takie, o których każdy myśli, ale mało kto mówi.

Wspólne rozważania prowadzą bez wymiany danych osobowych i bez dołączonych zdjęć znają jedynie swoje imiona. Podstawy relacji budują na głęboko skrywanych postawach wobec życia, opartych na własnych doświadczeniach. Słowem: rozpisują swoje charaktery i doszukują się własnych tożsamości. Z każdym listem coraz bardziej się przed sobą otwierają, zachowując jednak tajemniczość i pozostawiając niedopowiedzenia.

W książce zawartych jest wiele pytań, które są zaproszeniem autorki do wspólnego poszukiwania właściwych im odpowiedzi.

Każdy z dziesięciu rozdziałów opatrzony jest ilustracją wykonaną przez artystkę plastyka Katarzynę Rzędzian.

Ala ma kota. Przygody Sally i Alfabota to bajka dla dzieci zarówno uczących się alfabetu, jak i dla tych, które mają kłopot z poprawnym czytaniem, pisaniem i stosowaniem znaków interpunkcyjnych.

Tytułowa bohaterka za sprawą sklejonego przez siebie papierowego robota trafia do krainy alfabetu. Przysłuchując się kłótni liter i znaków interpunkcyjnych, jako osoba dopiero poznająca pismo, stara się rozstrzygnąć spór. Czy jej się to uda?

Książka o Sally i robocie jest urocza i stanowi świetny sposób na to, aby małe dzieci poznały alfabet. Ta ekscytująca historia z pewnością pomoże im zapamiętać litery. Piotr ma dużą wyobraźnię i talent do pisania książek dla dzieci Sally Lowndes.

Flamingom otrę kiedyś łzę to książka o odnajdowaniu się w trzeźwym życiu i poszukiwaniu nowej tożsamości.

To również opowieść o pojmowaniu dobra i zła, a także o odpowiedzialności za własne czyny i za drugiego człowieka.

Opowieść o miłości...

Marina Rowan matka, pisarka, kochająca zwierzęta i mająca wiarę w ludzi. Żyła lat 66 i zostawiła pustkę po sobie oraz tę książkę.

Emocje, które mną zawładnęły, spotkały się z kartką. Mam na imię Marianna, a te wiersze to opowieść o mnie. Od dziecka nienawidziłam swojego imienia. Teraz je ubóstwiam. Nienawidziłam siebie. Teraz się akceptuję. Mam 29 lat. Jestem żoną, matką sobą. To ja, to moje myśli.

Ptasie opowieści to bilet na wyprawę w świat niekiedy już zapomniany. Wędrując przez kartki tej książki, nagle znajdziemy się w krainie, która w subtelny sposób pozwoli nam dostrzec, co w życiu jest mniej wazne, a co najwazniejsze.

To książka w twardej oprawie pięknie ilustrowana dziełami autorki artystki tworzącej jako Aya art.

Moim życzeniem jest, aby ksiazka Ptasie opowieści stała się dla Was inspiracja do przepięknej podróży, w kaloszach lub na bosaka, po lesie lub własnym ogrodzie, aby przyjrzeć sie fascynujacej przyrodzie. Nagle, z uśmiechem na buzi, odkryjecie prawdziwy świat, który istnieje obok Was. (Anna Maria Sędzia).

Wszystkiego nauczyłam się sama... bo nikt nie zobaczył w małej Ani kiełkujących potencjałów... mówi o sobie Aya art.

Anna Maria Sędziak (z domu Cherubin), czyli Aya art, urodziła się 8 marca roku nieznanego we Wrocławiu. To artystka wielu płaszczyzn. Malarka, pisarka, poetka, estetka, znawca ludzkiej psychologii oraz niewątpliwie wielbicielka otaczającej nas przyrody.

Z wykształcenia leśnik, germanistka, nauczycielka, wieloletnia tłumaczka, na stałe mieszkająca w Danii.

O swojej książce Ptasie opowieści mówi:

Jest to pierwsza praca, z której jestem tak naprawdę w pełni zadowolona....